เส้นทางสู่การตื่นรู้ ‘เห็นโลกภายในที่บิดเบือนสู่สังคมที่ทุกคนรักกัน’ โดย คุณอิทธิศักดิ์ เลอยศพรชัย ประธานมลูนิธิสหธรรมิกชน กับจุดเปลี่ยนในชีวิตที่นำไปสู่เส้นทางการ ‘ตื่นรู้’ และการค้นพบความหมายของคำว่า ‘หนึ่งเดียวกัน’ เมื่อกลับมาสำรวจและทำความเข้าใจกับความเป็นจริงของตัวตน ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นธรรมดาแต่ยิ่งใหญ่ในการ ‘ตื่น’ เพื่อดำรงชีวิตอยู่ด้วยปัญญา ความเมตตา ความรักและความกล้าหาญ ที่จะเกิดเป็นประโยชน์ต่อตนและสังคม อีกทั้งเกิดความเจริญที่สมดุลทั้งโลกภายนอกและโลกภายใน

เส้นทางสู่การตื่นรู้ ‘ปล่อยตัวเองออกจากสนามรบ’ โดย คุณอังคณา มาศรังสรรค์ อดีตวิศวกร สู่ผู้บริหารโรงเรียนสอนพิเศษ กับวิถีทางเลือกเพื่อจัดการปมปัญหา ‘Midlife Crisis’ การตั้งคำถามต่อชีวิตและเส้นทางสู่การเรียนรู้โลกภายในตัวตน ที่ช่วยสร้างการตื่นรู้ การมองเห็นและเข้าใจปมปัญหาภายใน อีกทั้งได้สร้างกระบวนการเปลี่ยนแปลงอย่างมากมายจากการที่ได้ทำความรู้จักตัวตน เกิดการ ’คลี่คลายอดีต’ ‘การใคร่ครวญ’ ‘การรู้ตัว’ เกิดความรัก ความเมตตาและความสัมพันธ์ระหว่างคนรอบกายที่ดีขึ้น

เส้นทางสู่การตื่นรู้ ในมุมองของ คุณ วีระพล เจนพิทักษ์ชาติ อดีตเภสัชกรประจำโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชฉวาง จังหวัดนครศรีธรรมราชและการค้นพบประตูบานสำคัญ ที่ช่วย ‘เปิดโลก’ คลายทุกข์ในใจ ด้วยการเริ่มติดตามงานเขียนและงานแปลของท่านพุทธทาสภิกขุ ตลอดจนได้เข้าร่วมอบรมสำรวจโลกภายใน ซึ่งได้สร้างการเปลี่ยนแปลงต่อมุมมองในชีวิต เกิดการตื่นรู้ รู้จักตัวตนที่แท้จริง เห็นธรรมชาติ เห็นความจริงของชีวิตและช่วยให้รับมือกับการเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งเห็นความจริงว่า ‘ความสุขนี้แหละ เป็นอุปสรรคที่น่ากลัวที่สุด’

“มาตาภาวนา”  เป็นการปฏิบัติธรรมสำหรับผู้หญิงเมืองกรุง โดยเฉพาะเพราะสถานที่ในการเข้าไปพักใจ ด้วยการปฏิบัติธรรม ฝึกภาวนา และปิดวาจา  เพื่อชำระล้างใจให้สะอาดนั้น จัดขึ้นที่สวนโมกข์กรุงเทพฯ ย่านจตุจักร เป็นประจำทุกสัปดาห์ที่ 2 และ 4 ของทุกเดือน  หลังจากนั้นผู้หญิงซึ่งมีภาระหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ ในการเป็นแม่ที่ต้องดูแลลูก เป็นภรรยาที่ต้องดูแลสามี และเป็นลูกสาวที่ต้องดูแลพ่อแม่ที่แก่เฒ่า ก็จะได้ชาร์ตแบตให้จิตใจได้เข้มแข็งและมีพลังก้าวเดินไปอย่างมีความสุข อ่านบทความเส้นทางสู่ความสุขเพิ่มเติม ได้ที่ www.happinessisthailand.com  

ตามความเชื่อของคนแถบเอเชียส่วนใหญ่ คิดว่าการพูดเรื่องความตาย เป็นสิ่งอัปมงคล  แต่แท้จริงแล้ว “การเตรียมพูด” หรือการรสื่อสารเรื่องนี้ เป็นการวางแผนคุณภาพชีวิตอีกทางหนึ่ง ที่ทั้งหมอ คนไข้ และญาติ ต้องเป็นทีมเดียวกันในการสื่อสาร เพื่อเป้าหมายสูงสุด คือ “คนไข้หายป่วย” หรือ มีคุณภาพชีวิตปั้นปลายอย่างมีความสุข หมอเองก็ต้องมีการสื่อสารเพื่อการรักษาคนไข้ให้ดีที่สุดในระยะสุดท้าย ผู้ดูแลผู้ป่วยก็ต้องสร้างพลังบวกเพื่อสร้างความสุขเล็ก ๆ ระหว่างทาง เช่น วันนี้ป้อนข้าวได้สำเร็จ วันนี้ทำให้ผู้ป่วยเดินได้หลายก้าว การพูดและการสื่อสารด้วยความรัก และความเข้าใจนี้ เป็นเครื่องมือหนึ่ง ที่ทำให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าไม่ได้อยู่คนเดียวแบบโดดเดี่ยว