นิทานทำมือจากเรื่องเล่าของชนเผ่าลาหู่ หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า มูเซอ เป็นนิทานเรื่องเล่าที่สอดแทรกคติสอนใจเรื่องการรักษาสัจจะวาจา รวมทั้งการตอบแทนบุญคุณคน ผ่านตัวละครแม่เฒ่าและลูกสาวผู้งดงาม กับงูใหญ่ที่ช่วยเหลือสองแม่ลูกผู้ยากไร้ จนแม่เฒ่าสัญญาว่าจะยกลูกสาวให้แต่งงานด้วย แล้วสุดท้ายก็ผิดคำสัญญาจึงเกิดเป็นโศกนาฎกรรมขึ้น

นิทานที่ได้แรงบันดาลใจมาจากชีวประวัติของ ศ.ดร.ป๋วย อึ๊งภากรณ์ เล่าเรื่องของป่า ที่มีสิงโตเป็นเจ้าป่า มีงูใหญ่เป็นที่รักและนับถือของสัตว์ป่าน้อยใหญ่ให้เป็นผู้ดูแลเรื่องอาหารการกิน โดยมีกฎระเบียบของป่าว่าอาหารที่หามาได้จะแบ่งปันให้สัตว์ที่ป่วยและพิการ แม้สิงโตเจ้าป่าผู้ละโมบจะมาขอแบ่งให้ครอบครัวตน งูใหญ่ก็ไม่เกรงกลัวชี้แจงไปอย่างนอบน้อม จนเจ้าป่าเกิดความละอายและยอมเดินจากไป นิทานเรื่องนี้สอนให้เด็กเข้มแข็งในการรักษาคุณงามความดี โดยไม่เกรงกลัวต่อสิ่งไม่ถูกต้อง