"ชีวิตต้องขัง" ไม่ต่างอะไรกับสังเวียน "ชีวิตที่ต้องสู้"  โอกาสย่อมเป็นของทุกคนที่ได้รับโอกาส เพียงแต่จะมีสักกี่เปอร์เซ็นต์ในโลกความเป็นจริงที่จะได้สิ่งเหล่านั้น

คุณคิดว่าความต้องการของคนพิการ คือ "ความสงสาร" หรือ "ให้มองพวกเขาแบบคนปกติทั่วไป" มาค้นหาคำตอบในวิดีโอนี้กันครับ ผลงานสร้างสรรค์เรื่อง "พิการเศษ" ในประเด็น "กลุ่มอ่อนไหวและเปราะบาง" จาก TM Production มหาวิทยาลัยบูรพา

"หนู" เป็นคำเรียกแทนตัวเอง ไม่ว่าชายหรือหญิง และใครที่กำลังคิดว่าคำว่า “หนู”จำกัดเพศการเรียกแทนตัวเอง เราอยากให้คุณได้ติดตามภาพยนตร์สั้นสะท้อนปัญหาความเปราะบางในครอบครัว “ความเหงา ความเศร้า ความสุข” ไปด้วยกัน ผลงานสร้างสรรค์เรื่อง "หนูชื่อ...ยูโร (I am not France)" ในประเด็น "กลุ่มอ่อนไหวและเปราะบาง" จากโรงเรียนอยุธยานุสรณ์ จ. พระนครศรีอยุธยา

"พิ(การ)เศษ" ภาพยนตร์สั้นเพื่อกลุ่มคนเปราะบางและอ่อนไหวอย่างคนพิการ สะท้อนผ่านเรื่องราวของเด็กหนุ่มที่มีความฝันอยากเป็นนักฟุตบอล แต่อุบัติเหตุพรากความฝันของเขาไปพร้อมกับการสูญเสียขา 1 ข้าง แต่ด้วยหัวใจที่เข้มแข็งทำให้เขาลุกขึ้นมาตามหาความฝันอีกครั้ง โอกาสครั้งนี้เขาอยากจะบอกกับคนทั่วไปว่า ความต้องการของคนพิการ ไม่ใช่อยากให้คนอื่นมาสงสาร แต่อยากให้มองพวกเขาเหมือนคนปกติทั่วไป แค่นั้นจริงๆ 

ผลงานภาพยนตร์สั้นภายใต้แนวคิด สื่อเป็นโรงเรียนของสังคม ผลงานโดย กองน้อยสตูดิโอ โรงเรียนจ่านกร้อง จ.พิษณุโลก สะท้อนประเด็นความเปราะบางของกลุ่มเพศทางเลือก ผ่านเรื่องราวของเพื่อนสนิทสองคน เมื่อคนหนึ่งคิดไกลเกินเพื่อน และอีกคนรับไม่ได้กับสิ่งที่เพื่อนเป็น ความขัดแย้ง ความรู้สึกผิดในใจเกาะกุมใจของเพื่อนคนหนึ่งอย่างไม่อาจลืมเลือน